پیاده آمده ام!
بی چارپا و چراغ،
بی آب و آینه،
بی نان و نوازشی حتی...
تنها کوله ای کهنه و کتابی کال
و دلی که سوختن پروانه را
نشان شقاوت شمع نمی داند!
کوله بارم،
پر از گریه های فروغ است!
پر از دشت های بی آهو!
پر از صدای سرایدار همسایه،
که سرفه های سرخ سل
از گلوگاه هر ثانیه اش بالا می روند!
پر از نگاه کودکانی،
که شمردن تمام ستارگان ناتمام آسمان هم
آن ها را به خانه خواب نمی رساند!
می دانم!
کوله ام سنگین و دلم غمگین است!
اما تو دلواپس نباش!بهار بانو!
نیامدم که بمانم!
تنها به اندازه نمباره ای کنارم باش!
تمام جاده های جهان را
به جستجوی نگاه تو آمده ام!
پیاده!
باور نمی کنی؟
پس این تو و این پینه های پای پیاده ی من!
حالا بگو!
در این تراکم تنهایی
مهمان بی چراغ نمی خواهی؟
نظرات شما عزیزان:
من واقعا چی میتونم درباره یغما گلرویی بگم؟!؟!؟! آه!
پاسخ:من درباره ی این شعر چی میتونم بگم؟!
پاسخ:من درباره ی این شعر چی میتونم بگم؟!
سلام اپــــــــــــــم اگه دوس داشــــــــتی سر بزن. مرســـــــــــــی.
تاريخ : یک شنبه 7 مهر 1392 | 23:2 | نویسنده : roshanak |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: